Happy 2014!!!

Wat een stress ochtend zeg. Jeetje. Alles de avond ervoor gepakt en in orde gemaakt. 8 uur wekker, ontbijten en 9 uur de taxi in op naar het vliegveld in Hanoi voor mijn vlucht terug naar Bangkok om oud en nieuw met Jamie te vieren ergens in het zuiden van Thailand op de eilanden. Waar waren we nog niet helemaal overuit dus besloten we in Krabi af te spreken. Maar ik was dus nog in Vietnam.
Iemand vond het leuk om al mij spullen in een locker te stoppen, deze op slot te doen, het sleuteltje mee te nemen en drie dagen lang naar Halong Bay te gaan. Ik vragen aan de eigenaar of hij de reservesleutel had, haalt hij een dikke bos met sleutels eruit maar uitgerekend nummer twee zat er niet bij. Terwijl hij op zijn luie kont zat was ik van alles aan het uitproberen om die locker open te breken. Hij doodsbang dat ik hem open zou breken kwam hij, na weer gevraagd te hebben, om 9 uur met een sleutel wat paste. Dank! Ondertussen een ongeduldige taxichauffeur die aan het wachten was en er niet vriendelijker op werd tijdens de hectische rit naar het vliegveld. Dit keer had ik besloten om een taxi te nemen ipv het locale busvervoer omdat je er hier niet altijd van op aan kan. De rit naar het vliegveld ging echt op zijn Vietnamese. Als een idioot toeteren en gevaarlijk snel laveren tussen de zeeën van scooters. Gelukkig had ik een half uur extra tijd ingecalculeerd want die was wel nodig.
Mooi op tijd voor het inchecken bleek ik mijn bagage niet te hebben ingech. Deze moest ik deze bij kopen. Dit was bijna even veel als mijn ticket zelf. Slimpie!
Eenmaal in het vliegtuig werd ik weer rustig. Het was de dag naar kerst en de crew was nog in kerstoutfit en er werden nog kerstliedjes gedraaid. Een hele gezellige sfeer. Wist niet wat ik van VietYet airlines moest verwachten (een Vietnamese airline) maar het was echt super goed. Ik had zoveel zin om weer naar Bangkok te gaan. In minder dan twee uur stond ik weer aan de grond en had nog steeds niet besloten waar de nacht door te brengen. Het voordeel is dat als je ergens een paar keer bent geweest je het system van het OV leert kennen. Besloten om terug te gaan naar het Born Free hostel aan de andere kant van Bangkok pakte ik de airporttrain, MRT en de watertaxi naar de wijk Bang Lumpu voor nog geen 150 baht ipv een 500 baht taxi. Eenmaal aangekomen in het hostel verbaasde blikken en een warm welkom. Zoals gewoonlijks was hij volgeboekt voor de nacht, een hostel vlakbij gevonden, een nachtbus geboekt naar Krabi en gechilled in het born free.

De volgende avond in de nachtbus naar Krabi. Ik had nog geen bericht van Jamie de avond dat ik vertrok dus had geen idee waar ze was. Opzoek naar internet was missie nummer èèn. Was ik even blij toen ik haar berichtje las! Op het laatste moment had ze zich bedacht en was ze naar Koh Phi Phi gegaan (waar mijn reis was begonnen) en had een bed voor mij gereserveerd in het zelfde hostel als waar ik toen ook verbleef. Gelukkig was ik nog op Krabi station en kocht een bootticket voor naar de Phi phi eilanden. Blij dat er nog een plekje vrij was voor de middagboot aangezien het een super populaire plek is om oud en nieuw te vieren. Eenmaal bij de stijger uitgestapt stond mij nog een grote verrassing te wachten. Geheel onverwacht hoorde ik een bekend stemmetje 'Patricia, Patriciaaaaaa' was het Carrie, een hele leuke , gezellige



meid uit Engeland die ook in was Pai toen Jamie en ik daar waren. Een kleine twee uur op een overvolle boot kwamen we aan op Phi Phi. Helaas was er geen plek voor Carrie in Phi phi backpackers hostel. Opzoek naar een slaapplaats voor haar kwamen we Jamie onderweg tegen. FEEST! Jipie! Het was nog niet eens twee maanden geleden maar het leek wel twee jaar. Ondertussen had Scott zich bij ons gevoegd samen met Connor, Jenny en nog wat andere mensen. Leuk leuk leuk.

31 december, de laatste dag van het jaar tegen het einde van de middag een flinke klim naar 'Phi Phi viewpoint'. Genietend van het uitzicht begon er een jongeman uit Tunesië zomaar uit het niets te spelen op zijn gitaar en mondharmonica. Terwijl we de laatste zonsondergang van 2013 bewonderde en zijn laatste daglicht, zongen en dansten wij mee op het prachtige gitaarspel. Later op de avond in het restaurant werd de muziek uitgezet en zongen we verder. Mooie, nieuwe dierbare laatse momenten van 2013.

Om 22.30 uur op naar het strand waar het een gekkenhuis was. Er waren veel te veel mensen op het eiland, geen accommodatie genoeg. Mensen sliepen noodgewongen op het strand. Al gauw raakte ik Jamie en Carrie kwijt en ookal is het strand niet groot, er waren ZOVEEL mensen dat ik ze niet terug kon vinden voor 0.00uur. Dit vond ik echt niet leuk en baalde. Ben je hier voor iemand om oud en nieuw mee te vieren, ben je niet bij elkaar op het moment zelf. Gelukkig was ik tenminste bij Connor en Jenny. Een vuurwerk! Zo he, nog nooit zo iets gezien en dat terwijl je in je bikini op het strand staat. Mooie nieuwe ervaring. De Australiërs vonden het grappig dat ik zo blij was hiermee aangezien hun elk jaar oud en nieuw kunnen vieren op het strand.
Ook de dagen die daarop volgden waren appart; was nog nooit eerder op 1 januari al verbrand geweest. Ook heb ik met de meiden nog een dagje gekajakt rond de eilanden en mooie strandjes bezocht waar het een stuk schoner was dan aan het strand waar wij zaten. De kerels hebben daar de hele zee ondergepiest. Zooooo ranzig en vies.
Morgen gaan we met zijn drieeen naar Koh Lanta, een ander Thai eiland wat nog zuidelijker ligt. Zin in! Phi Phi is weer genoeg geweest.

Tijdens het snorkelen (tijdens het kajakken) was er een kwal die het nodig vond om net onder mijn rechter enkel te steken in een heel heel klein open wondje, te danken aan zandvliegen, wat resulteerde in bezoekjes aan het ziekenhuis en krukken.
Hierover in mijn volgende blog.