Mirissa & Galle

Mirissa

Op naar het zuiden. Zon, zee, strand, surfen, regen vrij! Voorbij de kust plaatsen Hikkaduwa en Galle bracht een mooie treinrit ons langs de kust naar de stad Matara. Blauwe zee, lekker fris windje en even uitlaatgas vrij van alle zwarte rook uit de stad. Wederom bleven we in de deuropening zitten waar het zonnetje lekker in ons gezicht scheen. Eenmaal in Matara was het nog een kilometerof 12 naar het populaire Mirissa, een kustplaats wat wereldwijd bekend blijkt te staan voor het spotten van Walvissen en het surfen. We gaan het ontdekken. Eenmaal uitgestapt stond er een oud mannetje met zijn fiets toeristen proberen mee te krijgen naareen family homestay. We besloten met hem mee te gaan. De aardige man verhuurde prachtige ruime en schone kamers en 20 meter vanaf het strand. Vaak bekijken we meerdere kamers maar dit was zo'n chille kamer dat we besloten deze te nemen. Het beviel zo goed en het was zo'n leuke familie dat we een week zijn gebleven. De eerste dag hebben we het grootste deel van de dag aan het strand gelegen en heerlijk gezwommen. Het water is helder en de stranden zijn klein. Als het vloed is, ligt alles onderwater. Gelukkig zijn de gezellige, verlichte standtenten iets hoger gebouwd.
Na een nacht super slecht geslapen te hebben door een één of ander strandfeest met echt verschrikkelijke muziek werd Amit met een ontzettende rotbui wakker waar ik echt zo geen zin in had. Er waren gitaarsnaren geknapt wat de donderwolk boven zijn hoofd helemaal compleet maakte. In Matara ligt een stukje VOG geschiedenis wat ik graag wilde zien. Ik besloot om eerst opzoek te gaan naar een muziekwinkel om nieuwe gitaarsnaren te halen. Na wat rond gevraagd te hebben en onderhandeld te hebben met een tuk tuk chauffeur was ik 20 minuten later eindelijk onderweg. Ik had zelf ook niet het beste humeur en vrees dat ik niet zo aardig was tegen de chauffeurs. De muziekwinkel was gelegen in een steegje. Een verborgen winkeltje met prachtige trommels en gitaren. Heb alle 40 trommls uitgeprobeerd. Haha. Na de snaren te hebben gevonden reed de chauffeur mij naar het VOC fort. In het jaar 1506 hebben de Portugezen meer dan 100 jaar geregeerd en een fort gebouwd. Na de Portugeze kolonisatie namen de Nederlanders het over en regeerden hier meer dan 130 jaar. De Nederlandse kolonisatie heeft positieve invloeden gehad in Matara. Het fort werd verstevigt en het wegennetwerk werd uitgebereid en onderhouden. Zo ontstond er meer contact met de kleinere dorpen en werd handel gemakkelijker en uitgebreider. Een klein museum in het fort vertelde een beknopte geschiedenis en liet oude relikwieen zien zoals kanonsballen, geweren en botten. In Galle schijnt een heel groot Nederlands fort te zijn welke meer verteld over de kolonisatie van de Nederlandse handelsmissies in Sri Lanka. Hopelijk kan ik hier nog heen.Een interessant dagje met veel nieuwe informatie.
' S avonds op zoek naar avond eten kwamen we, vlakbij onze homestay, een lokaal eettentje tegen. Deze beste man kon heerlijke Rotties's, Kottu's en Curry's maken. Dit was een blijvertje voor de meeste avonden. Zijn zoon was verslaafd aan het spel 'UNO', wij dus ook naar 16 potjes achter gespeeld te hebben. Ideaal communiceren, ze spraken zo goed Engels. Na een stevige maaltijd en een goede nachtrust, reden Amit en ik naar de volgende baai genoemd 'Welligama'. Het strand in Welligama staat wereldwijd bekend om zijn perfecte golven voor vooral de beginnende surfer. Bloedmooie, stoere jonge vrouwen en onbereikbaar, gespierde hete surfdudes vullen het water met hun boarden en dansen op de golven. Zo'n mooi gezicht.Tientallen kleurrijke surfscholen geven dagelijks introductielessen voor een paar honderd Ruppees. Na een korte opfriscursus gingen we eindelijk de zee in met onze longboards. In Indonesie ging het surfen aardig maar hier, pfffff, wat een frustraties zeg. Ik weet dat je leert door te doen en in dit geval door letterlijk te vallen en op te staan, maar na een blauw oog, twee openknieen en pijnlijke duimen heb ik toch na een paar uur maar besloten dat ik hier nou niet bepaald talent voor heb. Morgen een nieuwe poging! Surfen vergt veel energie maar het is en mooie sport. Althans in mijn ogen. En de kick als je eenmaal staat op je board werkt verslavend! Wederom s avonds UNO gespeeld. Net zoals er onzettend veel surfscholen zijn in Welligama zijn er heel veel organisaties in Mirissa die het Walvisspotten aanbieden. De man van het restaurantje heeft kaarten voor een pikkie geregeld voor Amit en mij. Dat was aardig!
Laat op bed, vroeg er uit. Amit kon maar niet wakker worden en mompelde iets van "have fun" en draaie zich weer om. Ofterwijl doei, ga maar alleen ik slaap verder. 6.30 uur werd ik opgehaald en naar het haventje gebracht waar onzettend veel bootjes lagen die allemaal de zee op gingen om toeristen blij te maken in de hoop "Free Willy's" en "Flippers" te zien. Ik zat met een groep Koreanen aan boord die met zijn allen twee jaar vrijwilligerswerk doen in Sri Lanka. Super gezellige mensen die meer met selfies maken bezig waren en foto's van het lekkere ontbijt wat we kregen op Facebook zette, dan met het Walvisspotten zelf. Pillen tegen zeeziekte werden uitgedeeld voor de mensendie dachten het wel te konden gebruiken.
Ik ben nog nooit zeeziek geweest gelukkig maar de vrij heftige geloven maakten het toch wel dat ik beter alleen maar vooruit kon kijken. Na anderhalf uur varen legde de stuurman de boot stil. Terwijl de kustlijn van Sri Lanka al lang uit het zicht verdwenen was begon de zon te schijnen en schitterde op het water. Na 15 minuten van heerlijke, complete stilte dook er opeens een gehele familie voor ons op aan de zijkant van de boot. Iedereen schrok wakker en was compleet onder de indruk. We hadden geluk dat wij ze meerdere keren mochten zien. Wat een imposante dieren. En dan het moment dat ze water spuiten hoog de lucht in. Ongelofelijk. Ondertussen lagen er nog zes andere boten om ons heen. Hoop niet dat we ze gestoord hebben, de walvissen dan bedoel ik.... Na bijna vijf uur op zee wankelen mijn benen nog eenmaal op het vast land. Eenmaal terug weer op naar Welligama. Amit nogmaals surfen en ik? Ik vond een cocktailtje en een boekje niet bepaald vervelend aan het strand. Ik had zo'n spierpijn en mijn knieën waren zo beurs dat ik mijn longboard maar heb laten liggen.
Wederom weer een nieuwedag! We zouden vandaag doorreizen naar het bergdorpje Ella maar s ochtens een blik na elkaar te hebben geworpen wisten we van elkaar dat we nog een dagje wilden blijver. Je leert iemand zo snel kennen als je als vreemdelingen opeens 24/7 met elkaar doorbrengt. Op de een of andere manier klikte het zo goed dat we ook non-verbaal elkaar konden begrijpen. Amit is een avondmens en ik ben een ochtendmens. Dit maakt het wel eens lastig. Ik besloot deze dag er alleen op uit te gaan zodat we allebei even ruimte hadden en om onnodige irritaties te voorkomen. Op naar een dagje Galle.

Galle

In de vroege ochtend bracht een directe bus mij in een uurtje rijden langs de kust naar het kustplaatsje Galle. Ideaal; directe bussen naar Galle en Colombo vertrekken elke 10 minuten vanaf Marissa. Galle is één van de meest getroffen gebieden tijdens de Tsunamie. Met duizenden doden en een compleet verwoeste kust heb ik erg veel bewondering voor de kracht en energie die de inwoners hebben om alles zo mooi weer op bouwen. De nachtportier van onze homestay vertelde hoe zijn vader, oom en broer alle drie waren omgekomen tijdens de ramp. Echt verschrikkelijk. Eenmaal op het busstation aangekomen liep ik natuurlijk compleet de verkeerde kant, waar ik heel erg goed in ben, en heb ik uiteindelijk maar aan een tuk tuk chauffeur gevraagd of hij mij naar het Nederlandse fort wilde rijden. Bleek deze gewoon tegenover het busstation te zijn. Dus...
In 1640 hebben de Nederlanders het fort van de Portugezen veroverd in Galle. Je kunt over de lange vestigsmuur heenlopen en genieten van de zee, de zon en de wind in je gezicht. Ik vond het indrukwekkend en heb zeker drie uur aan zee gezeten, op de muur, genoten van de wind, de zeelucht, iets minder van de kraai die mij tot twee keer toe aanviel en op mijn hoofd bleef zitten en heb mij geprobeerd voor te stellen hoe het hier ooit is geweest. De vuurtoren en palmbomen brengen je naar het oude centrum van Galle waar de Nederlandse invloeden nog te zien zijn; een oude Nederlandse Hervormd kerk, grafstenen met Nederlandse teksten, oud Nederlands ziekenhuis, het oude huis van de burgemeester. Onze voorvaderen hebben echt heel veel gebouwd. Wederom een dag met Nederlandsegeschiedenis en oude historischegebouwen. Bijzonder dat dat er allemaal nog staat en zo goed onderhouden wordt. Eenmaal terug aan het einde van de middag was Amit weer aan het surfen in Welligama. Laat kwam hij terug met weer een bijzonder verhaal; een tuk tuk chauffeur had hem uitgenodigd om bij hem en zijn familie thuis avond te eten. Net als bij Ramya in Sigiriya. So random maar mooi dat dat bestaat. Mooie afsluiting van een weekje strand en historie.