Muine - Dalat

Na vijf dagen Ho Chi Minh (wat voor mij eigenlijk nog te kort was) besloot ik toch verder te gaan. Jorden had ik tijdens de tour ontmoet en Caroline verbleef ik hetzelfde hostel als mij. Ik had geen zin om alleen te reizen en het was met hun zo gezellig dat we met zijn drieën naar Muine zijn gegaan. Muine ligt aan het strand. Het plaatsje bestaat uit één lange weg met allemaal beach resorts. Van mij had het niet gehoeven aangezien ik al zo’n lange tijd aan het strand op de eilanden zat. In de bus kwam ik nog wat bekenden tegen, een jongen met wie ik in hetzelfde hostel verbleef in Koh Rong, Cambodja. Eenmaal aangekomen was het moeilijk om een plek te vinden voor drie personen. Uiteindelijk hadden we een prima kamer voor ons drieën. Wat een saaie plaats zeg. Pffff. Geen donder te doen. Vol met Russen (zelfs de menukaarten zijn in Russisch) en het strand is bagger. Wij snapten niet dat mensen hier heen gingen en wilden de volgende avond weg. Net zoals bijna overal moet je een toer boeken als je iets van de omgeving wilt zien omdat sommige dingen gewoon echt niet te vinden zijn en als je de weg vraagt, ze je allemaal een andere kant opsturen. Voor de volgende dag besloten we een halve dagtoer te doen en vervolgens dezelfde avond naar Dalat af te reizen.
De volgende ochtend vroeg (4.00 uur!) ging de wekker. Een keer, twee keer, drie keer, vier keer netzolang iemand hem uitdrukte. Een half uur later werden we opghaald met een jeep uit de oorlogstijd (deze was echt gebruikt en dat was echt te zien). Geen handrem meer, als er rook onder de motorkap vandaan kwam werd er een bananenschil ingestopt enz. De eerste stop voor zonsopgang waren de witte zandduinen. Het was hartstikke bewolkt en er reden een soort van auto’s rond met een enorme **** herrie dus dat was geen zonsopgang. Even verderop waren de rode zandduinen. Deed mij eerder aan Schoorl denken maar dan is Schoorl mooier. Ik had mij er zo op verheugd om te gaan boogieboarden net zoals ik ooit in Nieuw Zeeland had gedaan. Tijdens boogieboarden glij je met je gezicht naar beneden op een soort van bodyboard van een hoge zandduin af. Toen we daar eenmaal waren, waren deze borden er helemaal niet. Veel mensen waren moe en chagrijnig en de gids was heel ongeduldig. Gezellige sfeer dus. Een eindje verder zagen we iets wat we echt heel interessant vonden; een vissersplaats op het strand. Honderden kleurrijke bootjes in het water en de manier waarop ze schelpen, vissen, inktvissen, grote krabben enz. bewerkten vond ik zelfs interessant ook al ben ik geen seafood eter. Hoe ze dingen afwegen, hoe ze (onder)handelen, prachtig om te zien. Helaas bleven we hier maar 10 minuutjes voordat we werden opgejaagd om naar de volgende plaats te gaan. De volgende en laatste stop was de ‘’Fairy stream’’. Een toepasselijke naam. Op blote voeten liepen we door stroompje tussen de rode en bruine rotsen, net een sprookje. Terug op onze kamer hebben we nog twee uurtjes kunnen slapen voordat we om 12.00 uur moesten uitchecken. Een paar uurtjes doorgebracht op het strand en in een cafe werden we opgepikt om onze volgende 120 KM te rijden. Op naar het bergdorpje Dalat!
Dalat Het is maar 120 KM rijden maar het is Vietnam dus tel erg gerust twee uur extra bij op. In een busje met zowel locals als toeristen opgepropt in de kreukels achterin reden we 1500 meter hoog te bergen in. Prachtig zeg. Eindelijk het idee dat ik echt iets van Vietnam zag. De rit leek uren en uren te duren. Er waren zulke steile stukken en zoveel bochten dat er geen eind aan kwam. Eenmaal uitgestapt in het donker gingen we bij een hotel vragen waar we hostels konden vinden. Deze man bood ons een kamer aan voor 5 USD per nacht en toen we de kamer zagen….. woooooow, wat een paleis! Super comfortabele bedden en een heerlijke warme douch. De komende twee nachten werd het ons stekje. Deze avond werden we lang bezig gehouden door de eigenaar van het hotel. Uren lang vertelde hij over ‘’Easy rider’’. Overal in Dalat wordt je constant aangesproken door mannetjes van de ‘’Easy rider’’ en in alle hostels en cafetjes wordt je er mee doodgegooit. Echt super irritant. Easy riders bieden je een toer aan waarbij je de ‘’Ho Chi Minh trail’’ rijd. Deze 3000 KM trail loopt van Ho chi Minh tot aan Hanoi. Deze weg was vroeger een belangrijke handelsweg. Het was erg verleidelijk maar heb het niet gedaan omdat ik niet bij alle toeristische dingen wil stoppen en ik het op een dag graag zelf wil rijden. Dalat is een druk, mooi en levendig bergdorp waar niks te doen is. We besloten dat we niet nog een toer wilde doen omdat we er al vier hadden gehad en door te gaan naar Hoi An. ‘S ochtends de nachtbus naar Hoi An geboekt, lekker rondgewandeld in Dalat en hop!, weer een nachtje in de bus slapen. Wat trouwens echt heel ranzig was is de geur die in onze hotelkamer hing. Het bleken onze backpacks te zijn die in contact waren gekomen met viswater in de bus. Stinken en stinken! We hadden echt de neiging om alle drie een nieuwe te kopen. Het heeft bijna twee weken geduurd voordat de ergste geur eruit was. Jammie jam
mie.