Magie
Door: patricia de groot
Blijf op de hoogte en volg Patricia
22 Oktober 2013 | Laos, Vangviang
Ondertussen in de bus van Yangon richting Mandalay, Myanmar (het voormalige Burma) heb ik even Andy zijn tablet te leen zodat ik eindelijk over Laos kan schrijven....
Alweer even week geleden vertrok ik met de nachttrein vanuit Vientiane naar Bangkok. 5 leuke dagen gehad in Bangkok en sinds gisterochtend in, voor mijn, een van de meets bijzondere landen gearriveerd. Hoe graaaaag ik ook over de bijzonder aardige en vriendelijke Burmesen will vertellen, eerst Laos.
Na de 3 dagen reis naar Luang Prabang en de te weinig bedden, die we wel hadden gereserveerd, besloten Jamie en ik samen verder te gaan. De anderen vertrokken na twee dagen al naar de volgende plaats. Omdat wij graag het lichtfestival wilden bijwonen besloten we even week te blijven.
Luang Prabang is even charmant stadje welke staat op de UNESCO werelderfgoed lijst.
Ik weet niet of het door het festival komt of dat deze sfeer hier altijd hangt maar het was iig zeer aangenaam en vreedzaam.
Met een minibus hebben we een prachtige waterval bezocht een half uur rijden buiten de stad. Deze waterval bestond uit 7 platteaus die je kon bereiken door door het bos omhoog te lopen. Een magisch stukje wereld. Voor de rest hebben we veel gezien waarbij, letterlijk, een van de hoogtepunten was een prachtig uitzicht over groen Luang Prabang. Ook zijn we naar her theater geweest en hebben we een voorstelling van het Royal Ballet bijgewoont.
Na verhuisd te zijn naar een dorm in een gezellig hostel leerden we steeds meet mensen kennen. Waar je ook heen gaat; je komt iedereen steeds weer tegen. Gezellig.
Vrijdags was er een bootrace welke een onderdeel is van het festival. Het einde van het regenseizoen wordt gevierd, Buddha wordt bedankt en de moeder der rivieren wordt bedankt omdat ze water geeft om te leven. Hier ontstond verwarring over, onder De toeristen, of het festival nou zaterdag of zondag was. Niemand kon duidelijkheid geven.
Uiteindelijk was het zondag en wijzigden Jamie en ik onze gereserveerde plaats in de bus (wij dachten dat het zaterdags was en wilden zondags verder) en boekten we een extra nacht in Central Backpackers.
Zondagavond was het dan. We hadden ons hierzo op verheugd! De monniken en anders inwonners zagen we al dagen (waarschijnlijk al weken) bezig prachtige boten te maken van bamboe, vliegerpapier, kaarsen en lichten. De monniken in de tempels waren bezig met kleurrijke lantaarens te maken. Een optocht van de boten volgde met mooie groepen kinderen en volwassenen van schoolklassen tot scoutinggroepen die voorop liepen en intens zongen en genoten. Na mate het donkerder werd, werden de lichten steeds meer ontstoken, spoten de draken vuur en werd de luchtgevuld met helder, lichtgevende wensbalonnen. Na veel gezang en gedans volgenden we de locals naar De Mehkong rivier. Volg altijd de locals, die weten wat er gaande is en waar je moet zijn.
We kwamen langs een van de magisch verlichtte temples waar we alleen maar stil konden staan en staren. Beide werden we zo emotioneel. Het was zó magischen iedereen was zo een met elkaar. Respect en vrede op aarde. Deze avond was perfect harmonieus. Na dit verlichtte sprookje liepen we naar de rivier waar we een wensballon oplieten, de kaarsen over de river, het vuurwerk, de muziek, de mensen en de verlichtte booten bewonderden. Her was het meer dan waard om hiervoor een paar dagen in dezelfde plaats the blijven.
De volgende ochtend vertrokken we met bijna de held dorm richting Vang Vieng om te tuben en de blue lagoon te bezoeken. Met een tuk tuk werden we naar een soort van busstation gebracht waar we weigerden om 6 uur lang met te veel mensen opgepropt in een busje te zitten. De ene bus had bagage op het dak geplaatst, de andere chauffeur wilde dit pas doen als we de stad uit waren I.v.m. de politie omdat dat niet mag. Na ruim 30 minuten vertrokken we eindelijk met baggage op het dak en ruimte genoeg voor iedereen om te zitten. Na een misselijke, sligerende rit door de bergen kwamen we aan in een gezellig super relaxt stadje hoog in de bergen genaanmd Vang Vieng. Hier hebben Jamie en ik een paar dagen doorgebracht met fietsen, mountainbiken, grotten bezocht en beklommen, geschommeld inde blue lagoon die niet blauw was omdat het de dag ervoor heel erg hard regende. Over een houten tollbruggetje naar de blue lagoon was het maar 7 km fietsen maar ze vertelden er niet bij dat het eén dirtroad was vol met gaten en stenen. Ik had het gevoel dat mijn laatste vet en vel van mijn botten aframmelden. En het was zo heet.
Gelijk hebben wij onze tweede dag getubed. Bij tuben zit je in een drijvende rubberen band en ga je de barren langs de kant van de rivier af om te feesten en te drinken. Met fluor verf en gezellig gezeldschap was het een leuke dag
Na een klein weekje Vang Vieng was mijn laatste stop in Laos de hoofdstad Vientiane. Wat een deperessiefe kak stad. Mensen zijn zo onvriendelijk, ongeduldig en gestressd. Ik vraag mij af wat er hier is gebeurd met het magische Laos. De volgende weggegaan ipv twee dagen te blijven.
Persoonlijk vind ik hert landschap prachtig maar de mensen die ik in het algemeen heb ontmoet onvriendelijk. Er is niet bijzonder veel te doen en snap nu waarom groepsreizen kiezen voor Cambodja en Vietnam als combinative. Voor de natuur is het een bezoek waard!
Tot de volgende blog over..... Myanmar:-)!
Foto s:
https://www.facebook.com/patricia.degroot.37/media_set?set=a.10201260468966850.1073741832.1025615668&type=3
https://www.facebook.com/patricia.degroot.37/media_set?set=a.10201260434085978.1073741831.1025615668&type=3
Alweer even week geleden vertrok ik met de nachttrein vanuit Vientiane naar Bangkok. 5 leuke dagen gehad in Bangkok en sinds gisterochtend in, voor mijn, een van de meets bijzondere landen gearriveerd. Hoe graaaaag ik ook over de bijzonder aardige en vriendelijke Burmesen will vertellen, eerst Laos.
Na de 3 dagen reis naar Luang Prabang en de te weinig bedden, die we wel hadden gereserveerd, besloten Jamie en ik samen verder te gaan. De anderen vertrokken na twee dagen al naar de volgende plaats. Omdat wij graag het lichtfestival wilden bijwonen besloten we even week te blijven.
Luang Prabang is even charmant stadje welke staat op de UNESCO werelderfgoed lijst.
Ik weet niet of het door het festival komt of dat deze sfeer hier altijd hangt maar het was iig zeer aangenaam en vreedzaam.
Met een minibus hebben we een prachtige waterval bezocht een half uur rijden buiten de stad. Deze waterval bestond uit 7 platteaus die je kon bereiken door door het bos omhoog te lopen. Een magisch stukje wereld. Voor de rest hebben we veel gezien waarbij, letterlijk, een van de hoogtepunten was een prachtig uitzicht over groen Luang Prabang. Ook zijn we naar her theater geweest en hebben we een voorstelling van het Royal Ballet bijgewoont.
Na verhuisd te zijn naar een dorm in een gezellig hostel leerden we steeds meet mensen kennen. Waar je ook heen gaat; je komt iedereen steeds weer tegen. Gezellig.
Vrijdags was er een bootrace welke een onderdeel is van het festival. Het einde van het regenseizoen wordt gevierd, Buddha wordt bedankt en de moeder der rivieren wordt bedankt omdat ze water geeft om te leven. Hier ontstond verwarring over, onder De toeristen, of het festival nou zaterdag of zondag was. Niemand kon duidelijkheid geven.
Uiteindelijk was het zondag en wijzigden Jamie en ik onze gereserveerde plaats in de bus (wij dachten dat het zaterdags was en wilden zondags verder) en boekten we een extra nacht in Central Backpackers.
Zondagavond was het dan. We hadden ons hierzo op verheugd! De monniken en anders inwonners zagen we al dagen (waarschijnlijk al weken) bezig prachtige boten te maken van bamboe, vliegerpapier, kaarsen en lichten. De monniken in de tempels waren bezig met kleurrijke lantaarens te maken. Een optocht van de boten volgde met mooie groepen kinderen en volwassenen van schoolklassen tot scoutinggroepen die voorop liepen en intens zongen en genoten. Na mate het donkerder werd, werden de lichten steeds meer ontstoken, spoten de draken vuur en werd de luchtgevuld met helder, lichtgevende wensbalonnen. Na veel gezang en gedans volgenden we de locals naar De Mehkong rivier. Volg altijd de locals, die weten wat er gaande is en waar je moet zijn.
We kwamen langs een van de magisch verlichtte temples waar we alleen maar stil konden staan en staren. Beide werden we zo emotioneel. Het was zó magischen iedereen was zo een met elkaar. Respect en vrede op aarde. Deze avond was perfect harmonieus. Na dit verlichtte sprookje liepen we naar de rivier waar we een wensballon oplieten, de kaarsen over de river, het vuurwerk, de muziek, de mensen en de verlichtte booten bewonderden. Her was het meer dan waard om hiervoor een paar dagen in dezelfde plaats the blijven.
De volgende ochtend vertrokken we met bijna de held dorm richting Vang Vieng om te tuben en de blue lagoon te bezoeken. Met een tuk tuk werden we naar een soort van busstation gebracht waar we weigerden om 6 uur lang met te veel mensen opgepropt in een busje te zitten. De ene bus had bagage op het dak geplaatst, de andere chauffeur wilde dit pas doen als we de stad uit waren I.v.m. de politie omdat dat niet mag. Na ruim 30 minuten vertrokken we eindelijk met baggage op het dak en ruimte genoeg voor iedereen om te zitten. Na een misselijke, sligerende rit door de bergen kwamen we aan in een gezellig super relaxt stadje hoog in de bergen genaanmd Vang Vieng. Hier hebben Jamie en ik een paar dagen doorgebracht met fietsen, mountainbiken, grotten bezocht en beklommen, geschommeld inde blue lagoon die niet blauw was omdat het de dag ervoor heel erg hard regende. Over een houten tollbruggetje naar de blue lagoon was het maar 7 km fietsen maar ze vertelden er niet bij dat het eén dirtroad was vol met gaten en stenen. Ik had het gevoel dat mijn laatste vet en vel van mijn botten aframmelden. En het was zo heet.
Gelijk hebben wij onze tweede dag getubed. Bij tuben zit je in een drijvende rubberen band en ga je de barren langs de kant van de rivier af om te feesten en te drinken. Met fluor verf en gezellig gezeldschap was het een leuke dag
Na een klein weekje Vang Vieng was mijn laatste stop in Laos de hoofdstad Vientiane. Wat een deperessiefe kak stad. Mensen zijn zo onvriendelijk, ongeduldig en gestressd. Ik vraag mij af wat er hier is gebeurd met het magische Laos. De volgende weggegaan ipv twee dagen te blijven.
Persoonlijk vind ik hert landschap prachtig maar de mensen die ik in het algemeen heb ontmoet onvriendelijk. Er is niet bijzonder veel te doen en snap nu waarom groepsreizen kiezen voor Cambodja en Vietnam als combinative. Voor de natuur is het een bezoek waard!
Tot de volgende blog over..... Myanmar:-)!
Foto s:
https://www.facebook.com/patricia.degroot.37/media_set?set=a.10201260468966850.1073741832.1025615668&type=3
https://www.facebook.com/patricia.degroot.37/media_set?set=a.10201260434085978.1073741831.1025615668&type=3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
