Here we go! Geen vliegtuigstoel..GhostTown Phuket.
Door: Patricia de Groot
Blijf op de hoogte en volg Patricia
18 September 2013 | Thailand, Phuket
Nou, ja, hier zit je dan in een uitgestorven toeristisch Phuket. Een hele dorm met 10 bedden voor mij alleen, alle barren en restaurants bijna voor mij alleen... saai -_-. Geen feestbeesten op Katonbeach of karaokebarren die open zijn zoals zo gezellig in de Lonely Planet staat beschreven. Verkeerde tijd van het jaar.
Gelukkig hebben de Londense eigenaar, Steve, en zijn Thaise vrouw, Saai, 3 hele leuke Thaise kindjes die het nodig vonden om mij alle liedjes en dansjes van One-Direction en Justin Bieber te leren. Dikke dansparty dus hier met het gezin in het Pineapple guesthouse.
Ondanks dat meneer Steve vandaag niet veel te doen had was hij mij als nog vergeten op te halen van het vliegveld. Maar goed, daarover straks meer.
Gisteren om 7.15 uur vertrok ik met mijn broertje, mijn ouders en mijn ''bonus-moeder'' richting Schiphol. Poee, de zenuwen en spanningen waren aanwezig in mijn buikje. Kreeg er gewoon buikpijn van. Het was zo onwerkelijk om na al die jaren dan toch echt weg te gaan. Na in de file te hebben gestaan waren we als nog mooi op tijd op Schiphol. Flightbag om de backpack heen en inchecken maar. Thuis had ik geprobeerd online in te checken waarbij er steeds op het scherm kwam te staan dan het e-ticket nummer niet geldig was. De vlucht had ik al in februari geboekt dus ik was er vanuit gegaan dat je dan ook een stoel hebt. Nou, mooi niet. Volgens de vrouw achter de incheckbalie waren er niet meer genoeg stoelen omdat Malaysia airlines stoelen had opgekocht. Hierdoor kwam ik, samen met nog een paar anderen op de ''Standby-list'' te staan. Als je naam bij de gate werd omgeroepen kon je een boardingpas ophalen en was je verzekerd van een stoel. Werd je naam niet omgeroepen dan had je pech en werd er naar een andere vlucht richting Kuala Lumpur gekeken. Jeeeej, nog meer spanningen en zenuwen! Als ik deze vlucht niet zou halen en dan zou ik mijn volgende vlucht ook niet halen en zou de contactpersoon die mij zou ophalen van het vliegveld voor niks naar het vliegveld rijden.
Na na het ingecheckt te hebben, hebben we nog een kopje koffie gedronken en kwam het rotisgte moment; dag zeggen tegen die lieve mensen die mij wegbrachten. Na toch een paar traantjes, die overigens de zenuwen wat wegnamen, was het afwachten bij de gate in de hoop voor toch nog een boardingpas. En wachten...en wachten...en wachten.... en..... gelukkig! Daar werd mijn naam omgeroepen. Volgens mij ben ik nog nooit zo opgelucht geweest bij het horen van mijn naam. Na wat leuke mensen te hebben gesproken die ook voor een paar maanden weggingen, was het helemaal oke en kon ik echt genieten. Na een 12 uur durende vlucht met ene Cas (een Grunniger) en Jeff (een Australische kerel die al meer dan twee jaar aan het reizen was) kwamen we aan in Kuala Lumpur. De vlucht verliep prima alleen het laatste uurtje kwam de turbulentie nog even met het vliegtuig spelen waarbij de stewerd het water in de bekers wel drie keer mocht bijschenken omdat het eruit vloog. Samen met een Australisch echtpaar een paartjes te hebben doorgebracht, vlogen we gezamelijk het laatste uurtje naar Phuket waarbij we weer afscheid namen.
Jeetje, wat komt er veel op je af als je zo'n vliegveld uitkomt. Een voor mij totaal nieuwe wereld. Ik wist niet waar ik kijken moest. Na 30 minuten te hebben gewacht (Steve, van het hostel, zou mij komen halen) kwam er een vrouwtje naar mij toe om te vragen waar ik heen moest. Ze vond dat ik daar wel erg lang stond te wachten en belde het hostel om te vragen waar de Taxi bleef. Dit bleken ze vergeten te zijn.
Gelukkig zijn er geen 100 taxichauffeurs die je maar al te graag willen brengen voor een veel te hoge prijs:-) Dus... stapte ik maar bij een heel grappig mannetje in. Zijn Engels was aardig vergeleken met de mensen achter de balie bij de immigratiedienst op het vliegveld. Hij had het steeds over een ''Boedhie'' en twee ''Boedhies'' totdat hij een reuzachtig Boedhabeeld aanwees van 60 miljoen bath, boven op een heuvel, die te zien is op bijna heel het eiland. Ondertussen reden er ontiechelijk veel scooters voorbij, motoren met zijspannen met daarin boomstammen, 5 kinderen bij hun vader of moeder op de scooter, mensen in hangmatten langs de kant van de weg in gevaarlijke bochten, ladas met achterin veel te zwaar beladen watertanks of veel te veel mensen dat de auto het het niet meer trok..... ik kan het niet allemaal omschrijven, gewoon zoveel. De Taxichauffeur wist Karonbeach wel met het hostel niet en heeft een aantal keer gevraagd. Eenmaal bij het hostel aangekomen werd ik hartelijk ontvangen. Met ruim 30 graden in het superchill dat het strand maar 4 minuten lopen is. In de drukke periodes zou het hier vast geweldig zijn. Er is veel en het ziet er erg gezellig en gastvrij uit maar nu lijkt het wel een spookstad, Ghosttown Phuket. Ik heb besloten om de komende twee nachten hier te skippen en morgen een kijkje te nemen in Phuketstad en daarna door te gaan naar Kho Phi Phi. Misschien dat dat wat levendiger is. Een paar uurtjes varen over de mooie heldere blauwe zee is ook niet erg:-). 30 september hoef ik pas op mijn ''WWOOF''adres te zijn dus heb nog mooi een paar dagen om het verdere zuiden van Thailand te verkennen.
Nu maar op naar de reggebar. Bob Marly meebleren en kijken of daar mischien mensen zitten.
Gelukkig hebben de Londense eigenaar, Steve, en zijn Thaise vrouw, Saai, 3 hele leuke Thaise kindjes die het nodig vonden om mij alle liedjes en dansjes van One-Direction en Justin Bieber te leren. Dikke dansparty dus hier met het gezin in het Pineapple guesthouse.
Ondanks dat meneer Steve vandaag niet veel te doen had was hij mij als nog vergeten op te halen van het vliegveld. Maar goed, daarover straks meer.
Gisteren om 7.15 uur vertrok ik met mijn broertje, mijn ouders en mijn ''bonus-moeder'' richting Schiphol. Poee, de zenuwen en spanningen waren aanwezig in mijn buikje. Kreeg er gewoon buikpijn van. Het was zo onwerkelijk om na al die jaren dan toch echt weg te gaan. Na in de file te hebben gestaan waren we als nog mooi op tijd op Schiphol. Flightbag om de backpack heen en inchecken maar. Thuis had ik geprobeerd online in te checken waarbij er steeds op het scherm kwam te staan dan het e-ticket nummer niet geldig was. De vlucht had ik al in februari geboekt dus ik was er vanuit gegaan dat je dan ook een stoel hebt. Nou, mooi niet. Volgens de vrouw achter de incheckbalie waren er niet meer genoeg stoelen omdat Malaysia airlines stoelen had opgekocht. Hierdoor kwam ik, samen met nog een paar anderen op de ''Standby-list'' te staan. Als je naam bij de gate werd omgeroepen kon je een boardingpas ophalen en was je verzekerd van een stoel. Werd je naam niet omgeroepen dan had je pech en werd er naar een andere vlucht richting Kuala Lumpur gekeken. Jeeeej, nog meer spanningen en zenuwen! Als ik deze vlucht niet zou halen en dan zou ik mijn volgende vlucht ook niet halen en zou de contactpersoon die mij zou ophalen van het vliegveld voor niks naar het vliegveld rijden.
Na na het ingecheckt te hebben, hebben we nog een kopje koffie gedronken en kwam het rotisgte moment; dag zeggen tegen die lieve mensen die mij wegbrachten. Na toch een paar traantjes, die overigens de zenuwen wat wegnamen, was het afwachten bij de gate in de hoop voor toch nog een boardingpas. En wachten...en wachten...en wachten.... en..... gelukkig! Daar werd mijn naam omgeroepen. Volgens mij ben ik nog nooit zo opgelucht geweest bij het horen van mijn naam. Na wat leuke mensen te hebben gesproken die ook voor een paar maanden weggingen, was het helemaal oke en kon ik echt genieten. Na een 12 uur durende vlucht met ene Cas (een Grunniger) en Jeff (een Australische kerel die al meer dan twee jaar aan het reizen was) kwamen we aan in Kuala Lumpur. De vlucht verliep prima alleen het laatste uurtje kwam de turbulentie nog even met het vliegtuig spelen waarbij de stewerd het water in de bekers wel drie keer mocht bijschenken omdat het eruit vloog. Samen met een Australisch echtpaar een paartjes te hebben doorgebracht, vlogen we gezamelijk het laatste uurtje naar Phuket waarbij we weer afscheid namen.
Jeetje, wat komt er veel op je af als je zo'n vliegveld uitkomt. Een voor mij totaal nieuwe wereld. Ik wist niet waar ik kijken moest. Na 30 minuten te hebben gewacht (Steve, van het hostel, zou mij komen halen) kwam er een vrouwtje naar mij toe om te vragen waar ik heen moest. Ze vond dat ik daar wel erg lang stond te wachten en belde het hostel om te vragen waar de Taxi bleef. Dit bleken ze vergeten te zijn.
Gelukkig zijn er geen 100 taxichauffeurs die je maar al te graag willen brengen voor een veel te hoge prijs:-) Dus... stapte ik maar bij een heel grappig mannetje in. Zijn Engels was aardig vergeleken met de mensen achter de balie bij de immigratiedienst op het vliegveld. Hij had het steeds over een ''Boedhie'' en twee ''Boedhies'' totdat hij een reuzachtig Boedhabeeld aanwees van 60 miljoen bath, boven op een heuvel, die te zien is op bijna heel het eiland. Ondertussen reden er ontiechelijk veel scooters voorbij, motoren met zijspannen met daarin boomstammen, 5 kinderen bij hun vader of moeder op de scooter, mensen in hangmatten langs de kant van de weg in gevaarlijke bochten, ladas met achterin veel te zwaar beladen watertanks of veel te veel mensen dat de auto het het niet meer trok..... ik kan het niet allemaal omschrijven, gewoon zoveel. De Taxichauffeur wist Karonbeach wel met het hostel niet en heeft een aantal keer gevraagd. Eenmaal bij het hostel aangekomen werd ik hartelijk ontvangen. Met ruim 30 graden in het superchill dat het strand maar 4 minuten lopen is. In de drukke periodes zou het hier vast geweldig zijn. Er is veel en het ziet er erg gezellig en gastvrij uit maar nu lijkt het wel een spookstad, Ghosttown Phuket. Ik heb besloten om de komende twee nachten hier te skippen en morgen een kijkje te nemen in Phuketstad en daarna door te gaan naar Kho Phi Phi. Misschien dat dat wat levendiger is. Een paar uurtjes varen over de mooie heldere blauwe zee is ook niet erg:-). 30 september hoef ik pas op mijn ''WWOOF''adres te zijn dus heb nog mooi een paar dagen om het verdere zuiden van Thailand te verkennen.
Nu maar op naar de reggebar. Bob Marly meebleren en kijken of daar mischien mensen zitten.
-
18 September 2013 - 16:21
Laura:
Leuk verhaal meid! Komen er ook foto's? ;)
Het lijkt me doodeng om in je eentje te moeten vliegen naar een compleet vreemd land waar je in je eentje rond gaat reizen... Ik vind het dapper! Heel veel plezier en ík kijk in elk geval uit naar je volgende verhaal! :)
Groetjes! -
18 September 2013 - 17:51
Kees De Groot:
Dag patrica wij vonden het gisteren een mooie dag we hebben je naar scjiphol gebracht en we zijn trpts op je en geniet er maar flink van liefs je vader
-
18 September 2013 - 18:39
Frouja:
Hey lieverd, fijn dat alles goed gegaan is. Jammer dat het zo rustig is, maar kun je ook even bijkomen hè?
Je bent een kanjer en je zult vast nog heel veel leuke mensen ontmoeten.
Dikke knuffel, mama -
18 September 2013 - 22:54
Piet:
Hey Patries, fijn dat je goed bent aangekomen. Ga je volgen... Oom Pieeeeeeeeet. -
19 September 2013 - 10:58
T. Simone:
Lieve Tata,
Dat gaat er echt op z'n tatariaans aan toe! Ik zag je ook al helemaal zitten in die taxi met al die rare taferelen die voorbij kwamen. Een 3 sec fimpje van dit alles zou leuk zijn.
Ben erg benieuwd naar nieuwe verslagen van je. Heb je gelijk een mooi document voor later, want je gaat vast zoveel beleven dat je heel veel gaat vergeten.
Ga genieten en een heule dikke smok X. -
21 September 2013 - 18:51
Elisabeth:
Lieve Patricia,
Onvoorstelbaar, dat je nu zó ver weg bent!
Maar heerlijk voor je, dat je 'n droom van jezelf nu waar kunt maken!
Ik lees het liefste boeken over waargebeurde reisverhalen,
dus je snapt wel... ik geniet intens van joúw reis-verhalen!
Heel veel plezier en maak er 'n onvergetelijke mooie tijd van!
Veel liefs; Elisabeth. -
22 September 2013 - 09:48
Annet:
Lieve Patricia,
Wat een verhaal nu al! Ik ben blij te lezen dat je iig goed bent aangekomen.
Ik wens je nogmaals een super tijd toe daar 'ver weg'..., en ik blijf je graag volgen als dat mag!
Veel liefs vanuit Alkmaar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
