Sihanoukville & Koh Rong Island

Sinds de eilanden in het zuiden van Thailand in het begin van mijn trip bijna tweeëneenhalve maand geleden, vond ik het wel weer tijd worden voor een bezoekje aan het strand. In een aantal uurtjes bracht de bus mij naar Sihanoukville. Een populair plaatsje aan de kust. Niet alleen voor toeristen maar ook voor Cambodianen zelf. Heel vroeger was het een vissersplaatsje. Tegenwoordig heeft het een vrij grote haven voor vrachtschepen en vertrekken er ferries naar de eilanden van Cambodja.

Er zijn verschillende stranden in Sihanoukville en ik had geen idee waar ik heen moest gaan dus boekte maar een hostel en zou het vanzelf wel zien. Zat ik blijkbaar, achteraf gezien, toch helemaal op het verkeerde deel. Hartstikke mooi hostel boven op 'victory hill' met prachtig uitzicht over de zee en in de verte de eilanden alleen... er was niemand! Het strand was niet echt een strand. De eerste dag ben ik naar de Vietnamese ambassade gelopen om mijn visa voor Vietnam aan te vragen. Binnen een kwartier stond ik weer buiten met het visum. Dit was een van de redenen dat ik naar Sihanoukville wilde omdat het gemakkelijk en snel is om het vietnamese visa aan tevragen. Tijdens de twintig minuten terug wandeling is er vier keer geprobeert, doordoor een ''motorrider' die van achteren aan komt scheuren, mijn tas te jatten. Elke keer als ik de straat opging nam ik alleen het hoognodige mee en hing dit in een klein tasje om mijn nek.

De volgende avond kwamen er drie Canadese tieners in dezelfde dorm. Was dat even gezellig. En een lol dat we hadden. Hun vonden het ook niet prettig daar en gingen de volgende dag naar Koh Rong, een eiland op twee uur varen afstand. Ik ging met hun mee. Was ik even blij! Wist helemaal niet van het eiland af.

Mensen waren kotsmisselijk vanwege de hoge golven. En ik zat twee uur lang voor op het dek de titanic te spelen en had het zo naar mijn zin. Arme mensen. Ik voel mij zo gelukkig als er water om mij heen is. Blijf toch een Nederlandse;) Eenmaal aangekomen zag ik waarom ze het ook wel Paradijs op aarde noemen. Het eiland is klein zonder wegen. Dus dat betekende; geen tuk tuk mensen! Direct aan het strand zijn er een aantal guesthouses en hostels en bungalows. Het duurde even voordat we een bed haddem gevonden. De canadezen vertrokken de volgende dag en ik zocht een ander slaapplek vroeg in de morgen voordat de tien uur boot met nieuwe passagiers zou arriveren. Ondertussen had ik hele leuke meiden ontmoet waarmee ik verder ben getrokken naar de andere kant van het eiland naar 'Long beach', een verlaten parelwit strand met heel helder blauw water. Net als in de Carabieen. Helaas geen cobras gezien in de jungel. Verschrikkelijk jammer dat ze van dit strand een groot vies resort gaan maken...droevig.
Voor de rest gaf ik elke dag een uurtje engelse les aan de kinderen op het eiland, zwommen we 's nachts met plankton, droegen we dagen lang geen schoenen of kleding en kwam ik Phil tegen met wie ik eerder een paar dagen heb geregereisd en hetzelfde gelt voor Jaan. Ook kwam ik Alejandra tegen met wie ik in Phnom Penh op dezelfde dorm lag.
Ik moest het eiland naar paar dagen verlaten omdat ik geen cash meer had n er geen pinautomaten zijn. Samen met Alejandra, Amelie en Suzanne nam ik de boot terug naar Sihanoukville en hadden we mazzel dat we deze zelfde dag nog doorkonden rijden naar Kampot.