George Town. - de negen ATM's

En daar stapte ik s ochtends om 8 uur de bus in zonder krukken. Nog wel voorzichtig maar wat voelde ik mij vrij! Je beseft pas hoe normaal wij het vinden dat alles functioneert totdat je zelf n "tijdelijk beperking" hebt.
Het eerste uur leek wel eilandhoppen; het minibusje ging van "ferry" op "ferry". Nouja "ferry", meer een soort van overbeladen plateau volgeroest met een soort van uitkijktorentje waar de bestuurder in zit. Denk je dat je al in zuiden van Thailand zit is het alsnog 9 uur rijden naar de grens. Patrick kwam naast mij zitten en voordat we het wisten waren de 9 uur alweer om en bij immigratie aangekomen. Vond het wel een maffe plek. Bij een benzinestation ergens aan een randomweg kregen we de uitstempel.
Niet veel verder liepen we een kleine terminal in van de Maleisische immigratie. Wat mij opviel is dat er alleen maar moslimvrouwen aanwezig waren. Stelde echt geen drol voor. Onze backpacks moesten door een scan heen waar ze niet eens naar keken. Zaten ze een beetje te keten in een kantoortje zonder na ons om te kijken.
Wat weer een andere wereld. In het zuiden van Thailand op de eilanden zijn veel moslims en moskeeën aanwezig ookal is het geen moslimland. Hier is nu een strijd over. Ik weet niet precies maar van wat ze mij hebben verteld zijn er conflicten in de drie noordoostelijke provincies van Maleisie met het zuiden van Thailand. De moslimcommunitie in zuid Thailand wil graag bij Maleisie horen. Ipv dat ze verhuizen naar Maleisie willen ze het Thais grondgebied meenemen als deel van Maleisie. Voor toeristen wordt aangeraden aan de westkust te reizen en het noordoosten over te slaan.

Ik had besloten om het eiland Langkawi over te slaan omdat de afgelopen weken wel weer even genoeg strand, rust en palmbomen waren. Gelijk viel mij ook het verschil in landschap op. Een en al palmbomen. Twee uurtjes later reden we over de brug en was de skyline van Georgetown Penang prachtige te bewonderen. Penang is een eiland aan de westkust welke is verbonden aan het vasteland d.m.v. twee bruggen. Bij Georgetown had ik het beeld van een klein, schattig idilisch stadje maar niks was minder waar. Het was een groot, kleurrijk, druke, hippe en levendige stad. Ik werd vlakbij Reggea Penang Hostel gedropt, checkte in, stuurde Priscilla en Tyson een berichtje dat ik er was en onderweg naar beneden kwam Tyson net de trap op! Was ik even blij. Een gezellige avond met gezellige mensen volgde.

De volgende dag gingen Tyson Priscilla en ik op weg naar Penang Hill. Een heel stijl treintje bracht ons naar boven waar we een mooi uitzicht hadden over het eiland, de zee met zijn twee bruggen en het vaste land.
De dag daarna kwam Caroline! Joepie! We zouden Maleisie samen doen totdat ze iemand ontmoette;) dus dat ging niet meer door.

Georgetown is vol met streetart. Echt super super tof. Ik had een kaart gekregen waarop je bepaalde routes konden lopen om al deze streetart te bewonderen. Dat was een gezellige wandeling met Caroline en Jason. Goed om haar weer te zien na onze "Vietnam tijd". Aan het einde van de dag had ik een reservering gemaakt voor de bus naar Cameron Highlands de volgende dag. Bleek dat ik niet genoeg geld bij mij had (50 Thaise baht ipv. Maleisische ringet). Dacht even snel naar de pinautomaat te gaan. Ruim een uur en 9 verschillende banken verder was er eindelijk een bank die mijn pas accepteerde en was ik gelukkig nog op tijd om de rest van de buskaart voor de volgende dag te betalen. Alleen mijn enkel vond het niet leuk. Tijd om te rusten met de pootjes omhoog.